Zwarte obszary zjonizowanego wodoru (HII) występujące wokół młodych masywnych gwiazd np. Mgławica Oriona

- emisja free-free, continuum
- młode, gorące gwiazdy (O,B o masach rzędu 30 mas Słońca) świecące w UV jonizują obłok, który potem świeci na falach radiowych.
- okres istnienia obszarów H II to kilka milionów lat. Ciśnienie promieniowania gwiazd O,B (także zdarzajace się wybuchy supernowych) wydmuchuje większość część gazu (90% stanowi wodór), podczas gdy tylko 10% masy zdoła utworzyć gwiazdy (nawet kilka tysięcy).
- silne grupowanie się w pobliżu płaszczyzny i centrum Galaktyki (ogólnie występują tylko w galaktykach spiralnych i nieregularnych).
- temperatura elektronowa $T_e<20~000~K$
- przykład Mgławica Oriona: $T_e=8500~K$, załamanie widma na $\nu=23~GHz$, odległość $d=450~pc$, średnica $r=0.48~pc$. Szacunkowo gęstość elektronowa wynosi $n_e=2.9\cdot10^3cm^{-3}$, a masa zjonizowanego gazu to około $5M_\odot$, co stanowi ok. 10% masy całej mgławicy. Mgławica ta jest żłobkiem do około setek gwiazd z dyskami protoplanetarnymi
- drugi przykład Mgławica Rosette: temp. jasnościowa 200 K na 242 MHz. Założywszy temp. elektronów 10 000 K (wtedy głębokość optyczna $=200/10~000=0.02$) otrzymamy średnią gęstość elektronów $10~cm^{-3}$, długość fali załamania widma na około 3 cm.