Apertura efektywna (effective area)

Jednak podstawową wielkością opisującą antenę jest jej apertura ($A_{geom}$) i apertura efektywna definiowana jako:

$$A_{eff} = \frac{P_{\nu1}}{S_{pol}}$$

$P_{\nu1}$ - odbierana moc spektralna w danej polaryzacji [$W/Hz$]
$S_{pol}$ - gęstość strumienia w odbieranej polaryzacji [ $W~m^{-2}Hz^{-1}$]

Dla źródła niespolaryzowanego $S_{pol} = \frac{S}{2}$
 
Ponieważ odbiorniki generalnie odbierają polaryzację kołową, a pojedyncza antena nie obserwuje pojedynczych źródeł o takiej polaryzacji np. masera to stosuje się to do większości obserwacji.
 
Dla bezstratnej anteny można ją też wyrazić wzorem, wiążącym ją z kierunkowością:

$$A_{eff} = \frac{\lambda^2 D(\theta,\varphi)}{4\pi}$$

$D(\theta,\varphi)$ - wzmocnienie, kierunkowość
 
Wniosek: Im krótsza długość fali tym potrzebna jest większa antena. Dlatego tylko dla fal większych niż około 1 m korzysta się z anten dipolowych. Stąd generalnie łatwiej obserwować na dłuższych falach (większa apertura efektywna, rozdzielczość, mniejsza wymagana dokładność czaszy), ale do pewnej wielkości granicznej, powyżej której fala ``nie zauważy'' anteny (zależna od średnicy falowody, zazwyczaj średnica oświetlacz wynosi ok. 8 razy długość fali).