Odbiorniki superheterodynowe

Odbiorniki superheterodynowe - odbiorniki używające lokalnego oscylatora (heterodyny) generującego falę o częstotliwości $\nu_{LO}$, która jest mieszana (mnożona) w mikserze z odbieraną falą (o środku pasma w $\nu_{RF}$). Sygnał LO jest synchronizowany z wzorcem czasu np. wodorowym w celu uzyskania dużej dokładności. Wynikiem są 2 fale, których środek pasma przypada na $\nu_{LO}+\nu_{RF}$ oraz $\nu_{RF}-\nu_{LO}$. Filtrem wybiera się preferowane pasmo, najczęściej drugie. Częstotliwość środka pasma Jest wtedy nazywana częstotliwością pośrednią - $\nu_{IF}$. Pozwala to przesunąć całe pasmo na niższe częstotliwości, które są o wiele łatwiejsze w obsłudze (kwestie np. wzmacniacza), a przede wszystkim dostosowane do różnych back-end'ów, które przyjmują sygnał w określonym paśmie częstotliwości (500 - 1000 MHz).
 
- odbiorniki superheterodynowe często nie posiadają detektora, lecz sprowadzają sygnał do pasma wideo tj. dolna częstotliwość wynosi 0 Hz, zaś górna jest dostosowana do systemu rejestracji lub przetwarzania danych (np. 5 GHz)
- odbiorniki te posiadają zarówno przedwzmacniacze (10-35 dB) jak i wzmacniacze częstotliwości pośredniej (60-80 dB)

W Piwnicach: wszystkie poza OCRA