Absorpcja

1. Podstawowe wielkości

Zachodzi, gdy fala przechodzi przez ośrodek, który ją absorbuje (co jest związane z tłumieniem (attenuation) np. chmury czy atmosfery). Opisuje się to przez grubość optyczną, inaczej nieprzezroczystość (optical depth, opacity):

$\displaystyle \tau_\nu = \int_0^{x_k} \alpha_\nu dx $

Jednostka: bezwymiarowa (czasem mówi się, że neper)
$ x$ - droga fali w chmurze, $ [m]$
$ x_k$ - całkowita droga fali w chmurze, $ [m]$
$ \alpha_\nu$ - współczynnik tłumienia fali, liniowy współczynnik absorpcji (absorption coefficient), $ [m^{-1}]$
 
Współczynnik absorpcji jest często zapisany, jako:

$\displaystyle \alpha_\nu = \kappa_\nu \rho$

$ \kappa_\nu$ - masowy współczynnik absorpcji, współczynnik nieprzezroczystości (mass, absorption coefficient, opacity coefficient), $ [m^2 kg^{-1}]$
$ \rho$ - gęstość abrorbującej masy, $ [kg\,m^{-3}]$

np. $ \tau_\nu >>1$ oznacza, że fotony zostały albo zaabsorbowane (współczynnik absorpcji $ a_\nu =1$ - ciało doskonale czarne) albo odbite (współczynnik odbicia $ r_\nu$, gdzie dla $ \tau_\nu >>1$ zachodzi $ a_\nu + r_\nu = 1$).


Ogólnie $ a_\nu + r_\nu + t_\nu= 1$, gdzie $ t_\nu$ współczynnik transmisji (transmission coefficient) i

$\displaystyle t_\nu = 1 -a_\nu - r_\nu =e^{-\tau}$


Wtedy gęstość strumienia i jasność po przejściu przez chmurę ma wartość:

$\displaystyle S = S_0 e^{-\tau}$

$\displaystyle I = I_0 e^{-\tau}$

$ S_0$ - pierwotna gęstość strumienia, $ [W\,m^{-2}Hz^{-1}]$
$ I_0$ - pierwotna jasność, $ [W\,m^{-2}Hz^{-1}sr^{-1}]$


np. $ \tau = 1$ oznacza, że gęstość strumienia została zredukowana do 1/e pierwotnej wartości

Często stosuje się skale decybelową:

$\displaystyle Tłumienie~decybelowe~= 10\,log\left( {\frac{S_0}{S}}\right) $



2. Przykład atmosfery ziemskiej:


Rysunek przedstawia temperaturę systemową w funkcji elewacji (wysokości) i częstotliwości, gdzie widać wkład od atmosfery:

\includegraphics[width=6cm]{Rysunki/TempSzumowa.eps}

Stosujemy płaski model atmosfery, zatem droga przez jaką będzie przechodzić fala zależy od odległości zenitalnej (z):

$\displaystyle S(z) = S_0 *e^{-\tau(z)} = S_0 *e^{-\tau_z X(z)}$

$ X(z)$ - masa powietrza (air mass)
$ \tau_z$ - grubość optyczna w zenicie
 
Model atmosfery określa masę powietrza.
Przybliżenie:

$\displaystyle X(z)=-0.0045+1.00672~sec(z) - 0.002234~sec^2(z) - 0.0006247~sec^3(z) \simeq 1/cos(z)$

Ponieważ dla $ \nu <45~GHz$ poza linią wody na 22 GHz (gdzie $ \tau_z$ od 0.1 do 0.2 w zależności od wilgotności powietrza) $ \tau_z <0.1$ to można zastosować przybliżenie:

$\displaystyle S(z) = S_0 *e^{-\tau_z X(z)} \simeq S_0 * (1 -\tau_z X(z)) \simeq S_0 * (1 -\tau_z 1/cos(z)) $

Zatem atmosfera pochłania $ \left( {1-S(z)}\right) \sim T_b$ - czyli wielkość proporcjonalną do temperatury jasnościowej atmosfery. Stąd $ T_b = T_{amb} (\tau_z 1/cos(z))$.


Wystarczy pomierzyć temp. systemowe na 2 różnych odległościach zenitalnych (temperatura atmosfery na danej odległości zenitalnej + stała temperatura całej reszty) by móc wyliczyć głębokość optyczną.


Otrzymanie $ \tau_z$ z pomiarów czynionych przez radioteleskop:

$\displaystyle \tau = (T_{sys}(z=60)-T_{sys}(z=0)) / T_{amb}$

$ T_{amb}$ - temperatura otoczenia (290 K)

Bogna Pazderska 2009-01-20