Galaktyka

- w większości pole równoległe do dysku (poza obszarami daleko od dysku) i układające się wzdłuż ramion spiralnych
- średnie pole w okolicach Słońca to $6~\mu G$ i rośnie przy zbliżaniu się do centrum do $20-40~\mu G$
- 3 składniki gęstości energii w dysku: termiczna plazma, pole magnetyczne i promieniowanie termiczne są do siebie porównywalne ( $\beta\simeq 1$) i wynoszą ok. $1~eV/cm^{3}$. Źródłem energii do mechanizmu dynamo jest energia rotacyjna.
- anomalie spowodowane głównie przez SNR i niestabilność Parkera (gdy zaburzone pole silnie wmrożone w materię znajduje się w słabym polu magnetycznym i stałym grawitacyjnym, to nierówności zostają wzmocnione wskutek zjeżdżania gazu do dolin magnetycznych)
- zjawiska podobne jak w dysku akrecyjnym (halo galaktyczne analogią do korony Słonecznej)
- stopień polaryzacji w ramionach to zaledwie kilka procent, zaś najsilniej spolaryzowane obszary występują między ramionami lub w ich wewnętrznych krańcach, , w obszarach o silnej emisji synchrotronowej
- wykryto (Wielebiński) unikalne, wielkoskalowe odwrócenie pola w dysku (wewnątrz promienia Słonecznego) blisko obszaru gwiazdotwórczego. Zaś powyżej i poniżej tego obszaru pole jest takie same jak w całym dysku.
 
Metody pomiaru pola:
- w zakresie optycznym i podczerwonym obserwacje światła gwiazd, przeświecającego przez ISM, gdzie znajdują się spolaryzowane ziarna pyłu, które ustawiają się prostopadle do linii pola (w szczególności użyteczne dla obłoków pyłu). Obserwowana polaryzacja jest rzędu 10% i wykazuje zależność od pozycji na niebie. Jednakże daje to liczne problemy przy interpretacji jako, że ciężko rozróżnić poszczególne przyczyny polaryzacji (ziarna, rozpraszanie ISM) i uzyskane dane są obarczone ekstynkcją.
- w zakresie radiowym efekt Zeemana pozwala zmierzyć pola w silnych, pobliskich chmurach gazu (0.1$\div$1 nT), zaś rotacja Faradaya w ISM (składową radialna, dla regularnym pól)
- głównym źródłem wiedzy o polu jest badanie emisji synchrotronowej (założenie ekwipartycji energii magnetycznej i promieniowania kosmicznego)
- najdokładniejsze pomiary dają badania pulsarów (0.2$\div$0.7 nT), jako, że pozwalają nie tylko wyznaczyć rotację Faradaya, ale również można dokładniej oszacować ich odległość